-
MIĘDZY WENUS A MARSEM. MISJA: STEPHEN KING
Jest jednym z najbardziej poczytnych, najpopularniejszych i najczęściej ekranizowanych współczesnych pisarzy, a jego historia to istny „American Dream”, lub jak kto woli – droga od pucybuta do milionera. Mówią o nim „Król horroru”, choć w rzeczywistości liczba stricte horrorów jakie wyszły spod jego pióra w stosunku do ogółu potężnej bibliografii nie powala. To on wymyślił postać posiadającej telekinetyczne zdolności nastolatki, która na szkolnym balu oblana zostaje świńską krwią po czym dokonuje istnej zagłady; to on wymyślił ukrywającego się w kanałach niewielkiej mieściny przerażającego klauna; to on wymyślił nawiedzonego tatusia, który w opuszczonym hotelu gania żonę oraz potomka z żądzą mordu w oczach; to on wymyślił czarnoskórego wielkoluda, który rozwiązał problemy…
-
MIĘDZY WENUS A MARSEM. MISJA: “GARGULEC”
Wydany niespełna dekadę temu „Gargulec” to jeden z tych literackich debiutów, dzięki którym nazwisko jego twórcy staje się rozpoznawalne wśród czytelników na całym świecie. Historii „O miłości wiecznej jak czas, silniejszej niż śmierć” udało się swego czasu podbić listy bestsellerów, jednak nam nie po drodze było z odkrywaniem uroków wychwalanej lektury. „Nie dla nas ckliwe, miłosne historyjki”, „Nie dla nas lukrowane czytadełka” – myśleliśmy. Los sprawił jednak, że i dla nas przyszła pora by zmierzyć się z „Gargulcem”. Czy rzeczywiście jest to powieść obok której ciężko przejść obojętnie? Czy poziom debiutu kanadyjskiego pisarza potrafi zaspokoić czytelnicze apetyty dwójki antyromantycznych bibliofili? Które sceny wyryły się nam w pamięci, a na co…
-
Ten o pończochach, pomarańczowej skórce i perłach na dnie…
Panowie w czarnych sukniach, którzy w imię złożonych przed obliczem Boga ślubów ubóstwa rozbijają się po ulicach Bentleyami mówią im kiedy oraz jak powinny rodzić. Zarabiają mniejsze pieniądze niż mężczyźni. pracując na identycznym stanowisku, a prawa wyborcze po raz pierwszy uzyskały dopiero w roku 1869 i o dziwo miało to miejsce w Stanach Zjednoczonych. Tak, tak, piszę o kobietach. Przykre? To jeszcze nic w porównaniu ze znanymi nam wszystkim słowami niejakiego Adama M.: Kobieto! Puchu marny! Ty wietrzna istoto! Postaci twojej zazdroszczą anieli, A duszę gorszą masz, gorszą niżeli!… I niech nikogo nie zmyli środkowy wers z tym całym „zazdroszczą anieli”, bo prawda jest taka, że Adaś, niczym sfrustrowany nastolatek,…